Marlies Slegers is in 1965 geboren. Marlies: 'Toen ik acht jaar oud was, verhuisde ons gezin van Nederland naar Indonesië, waar we tien jaar woonden. We hadden daar een prachtig huis, met een grote veranda, een zwembad en bomen. In die bomen klom ik graag – bananen plukken en direct opeten! Mijn allerbeste vriendin was een Schots meisje en samen fantaseerden we vaak over wat we wilden worden. Omdat ik vond dat zij zulke grappige en mooie verhalen kon schrijven, bedacht ik dat zij schrijfster zou worden. Ik zou volgens haar verpleegster worden. We zijn nog steeds hele goede vriendinnen en raad eens? Ik ben schrijfster geworden en zij is jarenlang verpleegster geweest!'

'Ik schreef als kind al verhalen. Urenlang kon ik op mijn kamer allerlei verhalen verzinnen. Ik had ook een dagboek waarin ik tot mijn negentiende bijna dagelijks schreef. Toen wij terug naar Nederland verhuisden, moest ik wel weer erg wennen hier. Ik wist niet zo goed wat ik moest gaan studeren, omdat alles erg nieuw voor me was. Ik koos commerciële economie. Eigenlijk begon ik toen toch al te fantaseren over het schrijfsterbestaan. Maar ja, hoe pakte ik dat aan? Nadat ik een paar jaar gewerkt had, deed ik een keer mee met een schrijfwedstrijd van een tijdschrift. Een paar weken later werd in nog een ander tijdschrift weer een wedstrijd uitgeschreven. Beide wedstrijden won ik! Toen wilde ik nog maar één ding: écht gaan schrijven. Ik ben in Amsterdam op een schrijfschool gegaan en heb een hele tijd voor volwassenen geschreven. In 1995 werd mijn oudste zoon geboren. Toen hij de voorleesleeftijd kreeg, begon ik kinderboeken te lezen met hem. Geweldig! Want in een kinderboek kun je enorm veel fantasie kwijt. Ik ontdekte dat ik stiekem ook nog een beetje kind ben gebleven. Ik begon korte kinderverhalen te schrijven, die later op school werden voorgelezen en soms ook als toneelstuk werden opgevoerd. Op een dag diende de familie De Bruin zich in mijn hoofd aan en bleef daar hardnekkig zitten. Zo hardnekkig, dat ik hun avonturen maar op ben gaan schrijven. Dat is het leukste wat er is: lekker mogen fantaseren over allerlei avonturen die Gijs en zijn gekke familie mogen beleven. Maar er broedt nog van alles in mijn hoofd, verhalen die ook ooit opgeschreven moeten worden! Zelf lees ik met veel plezier (ja, ook als volwassene) de kinderverhalen van Roald Dahl en van Dr. Spock (jammer genoeg zijn niet al zijn boeken vertaald in het Nederlands). Mijn favoriete eten is Thais, Japans, Indiaas en natuurlijk Indonesisch. Naast het schrijven ga ik graag naar popconcerten, uit eten of ik kook voor vrienden die dan gezellig een hele avond blijven hangen. Strandwandelingen of een paar dagen naar een wereldstad – daar kan ik echt van genieten, net als van een avondje dansen (Zuid Amerikaans of gewoon lekker disco). En iedere avond neem ik een boek mee naar bed, ook al is het midden in de nacht. Want een dag niet lezen – dat is ondenkbaar!'