Hoi Ella,

Goede vraag! Was dat toevallig de film Soul? Of we een ziel hebben of niet, dat hangt er maar net van af wat je onder ‘ziel’ verstaat’. Religies hebben bijna allemaal wel een definitie van ziel en denken dat wij er een hebben. Het vormt je persoonlijkheid. Maar wetenschappers zeggen dat je een ziel niet kunt aanwijzen, er is geen bewijs voor. Ik stel je, zoals een filosoof betaamt, daarom een vraag terug: zou je willen dat je een ziel had? Waarom, wat versta jij eronder?

Veel groeten! Stine

Hoi Suzanne,

Woede is energie! En met boosheid is op zich niets mis als je begrijpt waarom je zo boos bent en of het terecht is. 
Je zou wel kunnen kijken of je die energie ergens anders in kwijt kunt, in plaats van je zus te slaan (want dat is natuurlijk heel vervelend voor je zus en het leidt meestal tot huilen of meer ruzie). Als je merkt dat je heel erg boos wordt, dan ga je… hardlopen, opruimen, een woeste tekening maken! Om je daar aan te herinneren zou je een armbandje om kunnen doen. Iedere keer als je boos bent herinnert dat armbandje je aan je goede voornemen.

Veel groeten van Stine

Lieve Frederique,

Afscheid nemen is moeilijk omdat wij ons hechten. Aan mensen, aan een omgeving, aan spullen. 
En omdat wij ons hechten is het vaak moeilijk om iets los te laten. Dat heeft ook te maken met angst en spanning voor het onbekende.
Wordt het wel net zo leuk op je nieuwe school' Zal ik daar ook nieuwe vrienden krijgen'
Misschien helpt het om te bedenken dat verandering ook nieuwe mogelijkheden, avonturen en ontmoetingen betekent. 
En soms kan het ook het ook helpen om een periode af te sluiten met een ritueel: een feestje met je vriendinnen waarin je allemaal vertelt aan elkaar hoe je terug kijkt op de tijd en wat er belangrijk voor je was, en wat je altijd zal koesteren.

Heel veel succes op je nieuwe school!
Stine

Lieve Elise,

Dank je voor je compliment!
Tja, jongens, ingewikkeld hoor. 
Vaak zeggen mensen dan: wees gewoon jezelf, en blijf bij jezelf, maar dat is nu juist vaak zo lastig in dit soort situaties.
Want jezelf zijn, wat is dat nu eigenlijk'
Misschien helpt het wel om te bedenken dat de jongens vaak even onhandig zijn en ook allerlei domme dingen gaan doen als ze in de buurt van meisjes komen. 
En dat zij er ook van alles aan zouden willen doen, maar dat dit niet altijd lukt. Soms vallen zij niet, maar gaan ze extra stoer doen, of een beetje raar praten of opscheppen.
Elise, ik zou zeggen: trek je niet teveel van die jongens aan, en soms kan het ook helpen om te benoemen wat je doet, zo van: "O jee, nou bots ik tegen een stoel aan."
En: met je beide benen op de grond blijven staan ;). 

Stine

Lieve Jasmijn,

Een beetje verlegen zijn is helemaal niet erg! Het is ook spannend om nieuwe mensen te leren kennen, zeker als je misschien wel de jongste bent straks op je nieuwe middelbare school.
De Franse filosoof Lyotard zegt het hele mooi: je kunt van verlegenheid en gelegenheid maken! We leven in een tijd waarin we heel erg geneigd zijn om juist een beetje extravert te zijn (moeilijk woord, het bekent zoiets als dat je voortdurend op de voorgrond gaat staan en laat zien wat je allemaal voelt, denkt en weet) en dat introversie (verlegenheid is dat met een heel duur woord) juist een hele mooie eigenschap is, omdat het rust, kwetsbaarheid en bescheidenheid met zich meebrengt.
Dus verlegenheid: dat kan natuurlijk juist heel leuk zijn, net als de jongste zijn, want het betekent dat je een beetje bijzonder bent. 
Nieuwe vrienden maken kost ook altijd tijd, vergeet dat niet. Soms heeft het niet zoveel zin om je van te voren heel veel zorgen te maken over iets waarvan je niet weet hoe het gaat lopen.
Ben je al op de nieuwe school wezen kijken, en gaan er ook kinderen naar toe die jij al kent' 

Groetjes, Stine

Lieve Evi,

gedachten mijden is het allermoeilijkste wat er is. Hoe harder je tegen jezelf zegt: daar mag je niet aan denken, hoe meer je eraan gaat denken! Probeer maar nu maar een niets aan een gele ijsbeer te denken... Sommige mensen die yoga doen lukt het wel: die laten hun gedachten komen en gaan en observeren ze, zonder er mee samen te vallen.
Durf je het niet zo goed te zeggen omdat je bang bent buiten de groep te vallen en niet stoer te zijn' Soms kan het dan toch helpen de waarheid te zeggen: want wie weet ben je helemaal niet de enige. En trouwens: angsten zijn helemaal niet zo stom hoor. Als we niet af en toe bang waren, dan voelden we ook geen gevaar aankomen.

Stine