Blog Mensenboek

Mensenboek Halverwege het achtuurjournaal zet ik de televisie uit. Laat maar zitten… Lieve hemel, wat zijn kinderboeken hard nodig! Duidelijke taal, dicht bij de mensen, over mensen, over gevoelige onderwerpen, over vragen die niemand durft te stellen omdat ze kinderachtig klinken, maar juist wel over de kern van een probleem gaan; de vinger op de zere plek leggen. Boeken die gaan over ontdekking, ontwikkeling, vooruitgang en avontuur, zonder schaamte. Wetenschap in het klein, dat zijn kinderboeken. Zonder vooroordeel een avontuur beleven en je hersenen trainen zodat je weerbaarder wordt, minder angsten hebt. De term ‘kinderboeken’ is ook raar, vind ik. Boeken vanaf 9+ zijn ook geschikt voor 75% van de volwassenen. Ik heb een nieuwe term: ‘mensenboeken’. Ze gaan wel over een kind, maar dat komt omdat volwassenen het te druk hebben met saaie dingen, daar is geen leuk mensenboek over te schrijven. Mijn boek dat in maart 2016 uitkomt, is een typisch voorbeeld van een mensenboek. Het geeft de lezer een kijkje in de wereld van een kind dat door een moeilijke fase gaat zoals zo veel kinderen. Deze keer in een ziekenhuis, met een tumor in haar hoofd. Objectief, toegankelijk, vrolijk, grappig en informatief. Kniezen over vroeger, dat is het probleem met volwassenenboeken. Vroeger toen alles nog leuk, simpel, makkelijk was; in volwassenenboeken komt het steeds terug. De kunst is juist om niet steeds naar het veilige vroeger te kijken en het avontuur dat ‘toekomst’ heet, aan te gaan. Ik hoop echt dat mijn boek door heel veel mensen wordt gelezen en nog meer dat die mensen (kinderen, maar net zo zeer volwassenen) ineens veel liever, gelukkiger, aardiger, vrolijker en meer tevreden zullen gaan leven zodra ze de laatste zin hebben gelezen. Dat is het doel van mijn boek. Zodra dat gebeurt, ga ik het hele achtuurjournaal weer kijken. Nu zet ik de televisie uit en kruip ik tegen mijn vriendje aan. En als hij me dan weer ‘z’n woordenschatje’ noemt, ben ik weer blij. Tonja Elbers