In Vrij Nederland staat deze maand een literair profiel over mij door Carel Peeters, hij schrijft dat “…Jensen zo’n zestig Lieve Stine-achtige boeken en boekjes heeft geschreven met titels als Vriendschap is alles, Troostfilosofie, Alles over wie ik ben, Alles wat ik voel, Inspiratiekaarten voor omgaan met gemis, rouw en afscheid, enzovoorts. Hier is een filosofische heelster aan het woord als eerste hulp bij faalangst, een gesprek voeren, je gevoelens leren kennen, echte vrienden willen hebben, alles willen vragen over liefde en lust, over zussen, goeroes en emoties, over eerste liefde en wie je bent, over troostfilosofie, afscheid nemen en over dromen. Het zijn misschien niet allemaal flutboekjes, maar ze zien er wel als flutboekjes uit. Het is de lelijkste supermarktvormgeving. Dit is feelgood lectuur waarin alle positieve emoties als cavia’s gestreeld en bevestigd worden.”
Het is altijd een beetje gênant om voor jezelf op te moeten komen, maar ik doe het toch maar. Want de boeken die Peeters opnoemt zijn geen ‘boekjes’ of ‘flutboekjes’, het zijn allemaal kinderboeken. Lieve Stine, weet jij het? werd in 2015 bekroond met de Zilveren Griffel. Alles wat was – waar de rouwkaarten uit voort zijn gekomen zijn geillustreerd door Marijke Klompmaker typeren als ‘lelijkste supermarktvormgeving’ is raar; dat werk werd bekroond met een Zilveren Penseel. Dat geldt ook voor Vriendschap is alles, waar Karst Janneke Rogaar een Zilveren Penseel voor won.
Ik vermoed dat Peeters de kinderboeken niet ter hand heeft gehad, sterker nog, zich in het geheel niet heeft gerealiseerd dat het hier om een oeuvre van (bekroonde!) kinderboeken gaat. Want had hij Alles wat ik voel gelezen, dan had hij geweten dat het niet alleen maar over positieve emoties gaat , maar juist ook over verveling, woede, angst enzovoort. Het was fair geweest mij in een literair profiel credits te geven voor het bereiden – jazelfs het pionier zijn - van de weg van de kinderfilosofie-literatuur in Nederland en het opbouwen van een inmiddels rijk en groot oeuvre dat in meerdere talen, o.a Chinees, Koreaans, Duits, is vertaald.
Behalve dat het denigrerend is hoe weinig serieus hij de jeugdliteratuur en de kinderfilosofie neemt (‘boekjes’), een oeuvre waar ik nu inmiddels tien jaar aan werk om kinderfilosofie meer bekendheid te geven en kinderen te stimuleren tot nadenken, is het natuurlijk ook gênant om (weer eens) te lezen dat ik ‘boekjes’ schrijf. Lieve Stine, weet jij het is 125 bladzijden, dat is een flink kinderboek. Maar het zal natuurlijk niet over het aantal bladzijden gaan. Het punt is, dit zou over een mannelijke collega nooit gezegd worden, dat denigrerende ‘boekje’.
Ik stuur de heer Peeters met alle liefde een exemplaar toe van Lieve Stine, weet jij het? zodat hij het kan lezen. Al had een goede journalist de juryrapporten even bekeken alvorens over te gaan tot oordelen, beter nog: de boeken zelf gelezen voor het maken van een ‘literair profiel’.
Stine Jensen
Auteursfoto: Martijn Steiner Lovisa
